فرانسوی‌ها و اسرائيلی‌ها سابقه دیرینه در روابط خود دارند و به ویژه خرید‌های هنگفت تسلیحاتی رژیم صهیونیستی از پاریس همیشه زبانزد بوده است.  فرانسه در بسیاری از مقاطع به ویژه در جریان جنگ شش روزه اعراب و اسرائيل بزرگترین تأمین کننده تسلیحات مورد نیاز رژیم صهیونیستی و متحد راهبردی این رژیم بوده است. شاید تنها مقعطی که روابط دو طرف در سطح عالی نبود به دهه ۱۹۶۰ باز می‌گردد؛ زمانی که پس از جنگ شش روزه  شارل دو گل،رئیس جمهوری فرانسه ممنوعیت فروش تسلیحات به کشورهای منطقه را اجرا کرد و این موضوع ناراحتی اسرائیلی‌ها را به دنبال داشت. به قدرت رسیدن میتران در فرانسه اما باز هم روابط پاریس و تل‌آویو را به اوج رساند. زمانی که نیکلا سارکوزی در می ۲۰۰۷ به قدرت رسید فرانسوی‌ها تلاش زیادی برای گسترش بیشتر روابط اقتصادی و سیاسی خود با اسرائیل انجام دادند و حتی نیکلا سارکوزی در اظهار نظری عجیب اعلام کرد حاضر به میزبانی از سران کشورهایی که اسرائیل را به رسمیت نشناسند نیست. در‌واقع اسرائیلی ها برای فرانسه هیچ چیز نداشته باشند پول زیادی دارند.

 

در این میان عربستان سعودی هم در یک لابی نانوشته با فرانسه و اسرائیل قرار دارد. سعودی‌ها که به شدت از آمریکا به خاطر سیاستش در قبال تهران و دمشق خشمگین هستند خودشان در تلاش برای مداخله مستقیم در سوریه هستند. نشریه فارین پالسی چندی پیش در گزارشی از تشکیل ارتشی شامل ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر از نیروهای شبه نظامی از سوی عربستان در پاکستان برای ایفای نقش در سوریه علیه حکومت اسد خبر داد.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که مقام‌های فرانسه هم در تلاش هستند تا در سایه این وضعیت قراردادها کلان برای فروش تسلیحات با ریاض منعقد کنند و به آنها پیشنهاد داده‌اند که می‌توانند تجهیزات نظامی مورد نیاز آن‌ها را در مقابل پول نفت تأمین کنند.

 

 

چند وقت پیش هم رسانه‌ها از خط و نشان کشیدن بندر بن سلطان،رئیس سازمان اطلاعاتی عربستان برای آمریکا در مذاکره با دیپلمات‌های اروپایی خبر دادند. اکنون مشخص شده که آن دیپلمات‌ها، فرانسوی بودند که در کنار لبخند زدن به سعودی‌ها قرارداد فروش تسلیحات این کشور را آماده می‌کردند. در‌واقع در جده،محور اصلی مذاکره برای پاریس درباره فروش تسلیحات بود و هشدارهای بندر درباره احتمال کاهش روابط با واشنگتن یک مسئله حاشیه‌ای به حساب می‌آمد. فرانسوی‌ها بیشتر از اینکه در مذاکرات هسته‌ای موضع منطقی داشته باشند به فکر جیب خودشان هستند؛ همیشه برای پاریس پای پول در میان است.